Kunstenaar Sophie Järvinen Postma( 1980), geboren en getogen in Amsterdam, groeide op in een kunstenaarsnest. Het motto thuis was: alles kan gemaakt worden. Al van jongs af aan tekende Sophie portretten en vanaf haar tienerjaren volgde zij modeltekenlessen.
Rietveld Academie
Na haar Gymnasium opleiding (1998), kreeg zij in Florence tekenlessen van verschillende klassiek geschoolde Florentijnse kunstenaars. Terug in Amsterdam studeerde zij Kunstgeschiedenis (2001-2002) aan de Universiteit van Amsterdam. Ondanks een grote liefde voor beschouwing en taal, wilde zij na haar propedeuse zelf kunst maken. Van 2003 - 2007 studeerde zij aan Gerrit Rietveld Academie Architectonische vormgeving. Waar de ruimtelijke tekeningen die bij presentaties als ondersteunend materiaal dienden vaak op zichzelf staande kunstwerken werden.
Portraits of Being
Daarna volgde een periode met driedimensionaal werk. Toch brachten tekenlessen, die zij bleef volgen haar in 2014 terug bij het tekenen.
In de serie Portraits of Being (2015) ontdekt zij het pastelkrijt, gecombineerd met conté en potlood. In deze serie tekent zij, uitvergroot en op gelijke schaal, portretten van dieren, planten en voorwerpen. Dit werk belichaamt haar geloof dat alles een ziel heeft en dat zij als kunstenaar vanuit een meditatieve concentratie in staat is die zichtbaar te maken. Kleur speelt hierin een essentiële rol. In de serie Life in Pastels (2018), verdiept Sophie zich verder in de mogelijkheden van het pastelkrijt. Het voelen en het vegen van pastel, voelt voor haar als boetseren op het platte vlak.
Contact vanuit het hart
Momenteel werkt Sophie in haar atelier in Amsterdam Oost. Haar kunst komt aan een drang om contact te maken. Allereerst met zichzelf - tijdens het maakproces. Via haar werk tracht zij vanuit haar hart anderen te treffen.
Vanuit een sterke drang om vorm te geven aan haar innerlijk leven is zij recent beelden van klei gaan maken. Deze organische sculpturen, die ongedwongen in haar handen zijn ontstaan, tekent zij naar de waarneming. Zij probeert hierbij met inkt en pastel de ziel die in het beeld verscholen ligt bloot te leggen. In haar werk staat het intuïtieve en onvoorziene centraal, waarbij de verrassende imperfecties die in de klei zijn ontstaan in de tekening juist een hoofdrol krijgen. Sophie: ‘Ik wil voorbijgaan aan de drang altijd maar te willen duiden wat ik ervaar. Ik hoop met mijn werk ook in de toeschouwer de ruimte te scheppen die dat mogelijk maakt.’